Wednesday, April 25, 2007









de opening.

Het ophangen en installeren was nog een hele klus, ik was zelf het laatste klaar. De dagen voor de expo was het heel erg warm, en er moest veel getransporteerd ingelijst en gekleid worden.
de opening was erg leuk, ik schrijf niet zo lang omdat ik na de opening, nu dus, ziek ben geworden.
We genieten na en zijn bezig met de catalogus, wat waarschijnlijk langer gaat duren, dus daar komen we niet mee thuis.
vandaag ook een groep studenten iets over het werk verteld, vanavond naar de Marapie want die is weer uitgebarsten.
foto's van de opening en het werk.

Friday, April 13, 2007





We hebben nog twee weken te gaan voor de opening, de uitnodiging in de vorm van een poster is klaar, ik stuur een gefotografeerde afbeelding mee, voor de mensen die toch nog snel een kaartje yogya willen boeken, om de tentoonstelling te bezoeken.
Op het laatst is het altijd weer te kort tijd, hoe komt dat nou? Ingrid en Adi hakken er op los en soms komt opeens ABDI een beeldhouwer ook even mee hakken.
Ingrid intervieuwd een aantal beeldhouwers waaronder ook Mella en Nindityo over beelden in de openbare ruimte.
Deze meneer op de foto heeft een verzameling Garuda's dat is de indonesiesche variant van de nederlandse leeuw. Na Indonesie kan ingrid alles over dit nationale dier vertellen.
We kunnen nu niet meer naar buiten bellen met onze telefoons (waarom weet niemand), bij deze dus mijn excuses aan Michiel van de Artoteek(we zouden bellen). het is hier overigens nog steeds super.

Wednesday, April 4, 2007

Ingrids beelden worden uitgeladen bij de pink house Budy is de hakker in de blauw witte trui Adi (ingrids assistent) pakt het beeld aan in de zwartye trui.

In het huis van Budy is wijnig plek, we zitten op de beelden, Adi en Budy
Bapia is een lekkernij van yogia, in dit huis , een kijkje achter de schermen van het bapia maken

5 april

In Indonesie zijn ze niet zo snel bang totdat het op geesten en geestverschijningen aankomt. Mar onze kokin rookt altijd een sigaretje bij de keuken als we aan het eten zijun smiddags. We eten vaak buiten, in de keuken ging ik even mijn handen wassen. Mar vroeg aan mij of onze gast niet mee wilde eten, ik verstonhd dit wel ( Dit ging in het javaans) maar begreep niet wat ze bedoelde, dus liet ik het haaraan Riris vragen, die antwoorde dat we geen gasten hadden. Ook niet binnen. Mar trok bleek weg en begon te beven, we rende naar binnen, maar je raad het al, zo'mn geestverschijning is altijd weg als nieuwschierigen komen kijken. Mar hebben we op een stoel gezet. Het betrof een witte verschijning in merkwaardige kleding.
Riris was na een tijdje zo helder om de cemeti gallery op te bellen. Daar kwam een india's meisje binnen, die bij ons geweest was maar weer weg gegaan. (we hebben haar later gezien, maar als zij wit is dan ben ik doorschijnend) daar ging onze geest. Reactie Mella " oh god hebben ze weer een geest gezien"

De beelden van Ingrid zijn gebracht, ze hakt daar nu aan verder met Adi, het hout is keihard, maar Adi is niet te houden, hij verheugd zich al een maand op het hakken, Ingrid overigens ook.
Ik ben bij een bapia fabriekje geweest, wie geen bapia heeft gegeten is niet in Yogia geweest (uitspraak Melissa) zoal;s veel dingen in deze streek is bapia zoet zie foto's