BESCHRIJVING PROJECT
Gedurende twee jaar krijgen 8 Nederlandse kunstenaars de mogelijkheid om ieder, gedurende drie maanden een werkperiode in de stad Yogyakarta, Indonesië door te brengen. Uitgangspunt hierbij is dat de kunstenaars landen in Yogyakarta en reageren op de omgeving die zij daar aantreffen.
Voor de periode 16 januari tot 1 mei 2007 wij, Quinten Smith en Ingrid Mol.
Op deze weblog is onze werkperiode te volgen, vanaf half januari
31 januari 2007
Op Java groeit alles heel erg goed, het fruit het verkeer, de armoede en vooral de bevolking. Overal zijn mensen, verkeer en fruit. Het vreemdste in dit land zijn we zelf, als we langs een kampong rijden (een kleine dorpsgemeenschap) stroomt iedereen naar buiten en er wordt smakelijk om ons gelachen. Bij toeristische atracties, zoals de Borobodur, willen de jongeren zelfs met je op de foto zoals dit in Disneyland gebeurd met een rondlopende Micky Mouse. Dit bevalt mij wel, zo is het voyeurisme tenminste van twee kanten.
Het is onze eerste groepsreis, wat wel even wennen is, ondanks dat de groep maar uit 6 personen bestaat. We zijn duidelijk de jongsten en dat is dan nog licht uitgedrukt. Deze Java-Bali-trip is voor de rest van het resigezelschap een nostalgische reis. Toch is het een heel erg goede manier om het land te leren kennen, reizend in een bus over heel Java. Dit geldt ook voor de excursies; een batikatelier, een zilversmederij, een bezoek aan de plaatselijke tahu-, thee-, en krupoekfabriekjes. Het geeft een snelle en goede indruk van het land, het landschap, de mensen en hun leefomstandigheden.
Natuurlijk is dit wel vanuit een luxe bus die van hotel naar hotel rijdt maar ik denk niet dat je werkend vanuit een atelier in Yogyakarta het land op deze manier zo goed leert kennen.
Het is een heel mooi land, waar alles is, maar niemand iets heeft.
Gedurende twee jaar krijgen 8 Nederlandse kunstenaars de mogelijkheid om ieder, gedurende drie maanden een werkperiode in de stad Yogyakarta, Indonesië door te brengen. Uitgangspunt hierbij is dat de kunstenaars landen in Yogyakarta en reageren op de omgeving die zij daar aantreffen.
Voor de periode 16 januari tot 1 mei 2007 wij, Quinten Smith en Ingrid Mol.
Op deze weblog is onze werkperiode te volgen, vanaf half januari
31 januari 2007
Op Java groeit alles heel erg goed, het fruit het verkeer, de armoede en vooral de bevolking. Overal zijn mensen, verkeer en fruit. Het vreemdste in dit land zijn we zelf, als we langs een kampong rijden (een kleine dorpsgemeenschap) stroomt iedereen naar buiten en er wordt smakelijk om ons gelachen. Bij toeristische atracties, zoals de Borobodur, willen de jongeren zelfs met je op de foto zoals dit in Disneyland gebeurd met een rondlopende Micky Mouse. Dit bevalt mij wel, zo is het voyeurisme tenminste van twee kanten.
Het is onze eerste groepsreis, wat wel even wennen is, ondanks dat de groep maar uit 6 personen bestaat. We zijn duidelijk de jongsten en dat is dan nog licht uitgedrukt. Deze Java-Bali-trip is voor de rest van het resigezelschap een nostalgische reis. Toch is het een heel erg goede manier om het land te leren kennen, reizend in een bus over heel Java. Dit geldt ook voor de excursies; een batikatelier, een zilversmederij, een bezoek aan de plaatselijke tahu-, thee-, en krupoekfabriekjes. Het geeft een snelle en goede indruk van het land, het landschap, de mensen en hun leefomstandigheden.
Natuurlijk is dit wel vanuit een luxe bus die van hotel naar hotel rijdt maar ik denk niet dat je werkend vanuit een atelier in Yogyakarta het land op deze manier zo goed leert kennen.
Het is een heel mooi land, waar alles is, maar niemand iets heeft.
